کد مطلب:286616 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:251
نظر مرحوم آیة الله حائری درباره مسجد جمکران
مرحوم آیت اللَّه حائری نسبت به مسجد جمكران عقیده خاصی داشت و خیلی از اوقات با بعضی دوستان به آنجا می رفت؛ حتی به یاد دارم كه روزی فرمود: از ابتدای شهر تا مسجد جمكران را قدم كردم، و جمع آن قدمها را بیان فرمود كه الان به خاطر ندارم.
در هر حال ایشان می نویسد: مسجد جمكران از آیات باهرات عنایت آن حضرت است. توضیح این مطلب در ضمن چند جهت - كه شاید خیلی افراد از آنها غافل باشند - ذكر می گردد:
1 - داستان آن كه در بیداری اتفاق افتاده است از كتاب تاریخ قم - كه معتبر است - از صدوق رحمةاللَّه نقل شده است؛ مرحوم آقای بروجردی كه مرد دقیق و ملّایی بود می فرمود: این داستان در زمان صدوق رحمةاللَّه واقع شده است، و نقل او دلالت بر كمال صحّت آن دارد.
2 - داستان مشتمل بر جریانی است كه مربوط به یك نفر نیست؛ زیرا صبح كه مردم بیدار می شوند می بینند كه زمین با زنجیر علامت گذاشته شده است. این زنجیرها به درخواست خود جناب حسن به عنوان علامت مسجد كشیده شده بود تا مردم باور كنند، این زنجیرها تا مدتی در منزل سیّد محترمی - كه ظاهرا سید ابوالحسن الرضا نام داشت - بوده و مردم به آن استشفاء می نمودند و بعدا بدون هیچ جهت طبیعی مفقود می شود.
ایشان بعد از ذكر سه دلیل دیگر مرقوم داشته است:
6 - متن دستور موافق با ادلّه دیگر است، زیرا هم نماز تحیّت مسجد، هم نماز صد بار إِیّاكَ نَعْبُدُ وَإِیّاكَ نَسْتَعین و هم تهلیل و هم تسبیح حضرت فاطمه زهراعلیهاالسلام در روایت وارد شده است.
7 - این دو داستان [1] كه مشهود یا مثل مشهود خودم بود، و داستانهای دیگری هست كه فعلا تمام خصوصیات آن را در نظر ندارم.
8 - با آنكه در آن موقع زمین بی ارزش بوده است، فقط یك مساحت كوچكی مورد دستور قرار گرفته است كه ظاهرا حدود سه چشمه از مسجد فعلی است كه در زمان ما خیلی بزرگ شده است.
نگارنده كه خالی از وسوسه نیستم و خیلی خوش بین به نقلیات مردم نمی باشم، از این امارات قطع به صحت این مسجد مبارك دارم. و الحمدللَّه علی ذلك وعلی غیره من النعم التی لاتحصی. [2] .
در هر حال ایشان می نویسد: مسجد جمكران از آیات باهرات عنایت آن حضرت است. توضیح این مطلب در ضمن چند جهت - كه شاید خیلی افراد از آنها غافل باشند - ذكر می گردد:
1 - داستان آن كه در بیداری اتفاق افتاده است از كتاب تاریخ قم - كه معتبر است - از صدوق رحمةاللَّه نقل شده است؛ مرحوم آقای بروجردی كه مرد دقیق و ملّایی بود می فرمود: این داستان در زمان صدوق رحمةاللَّه واقع شده است، و نقل او دلالت بر كمال صحّت آن دارد.
2 - داستان مشتمل بر جریانی است كه مربوط به یك نفر نیست؛ زیرا صبح كه مردم بیدار می شوند می بینند كه زمین با زنجیر علامت گذاشته شده است. این زنجیرها به درخواست خود جناب حسن به عنوان علامت مسجد كشیده شده بود تا مردم باور كنند، این زنجیرها تا مدتی در منزل سیّد محترمی - كه ظاهرا سید ابوالحسن الرضا نام داشت - بوده و مردم به آن استشفاء می نمودند و بعدا بدون هیچ جهت طبیعی مفقود می شود.
ایشان بعد از ذكر سه دلیل دیگر مرقوم داشته است:
6 - متن دستور موافق با ادلّه دیگر است، زیرا هم نماز تحیّت مسجد، هم نماز صد بار إِیّاكَ نَعْبُدُ وَإِیّاكَ نَسْتَعین و هم تهلیل و هم تسبیح حضرت فاطمه زهراعلیهاالسلام در روایت وارد شده است.
7 - این دو داستان [1] كه مشهود یا مثل مشهود خودم بود، و داستانهای دیگری هست كه فعلا تمام خصوصیات آن را در نظر ندارم.
8 - با آنكه در آن موقع زمین بی ارزش بوده است، فقط یك مساحت كوچكی مورد دستور قرار گرفته است كه ظاهرا حدود سه چشمه از مسجد فعلی است كه در زمان ما خیلی بزرگ شده است.
نگارنده كه خالی از وسوسه نیستم و خیلی خوش بین به نقلیات مردم نمی باشم، از این امارات قطع به صحت این مسجد مبارك دارم. و الحمدللَّه علی ذلك وعلی غیره من النعم التی لاتحصی. [2] .
[1] منظور دو داستاني است كه در صفحات قبل گذشت.
[2] به نقل از كتاب خاطرات كه به خط ايشان نوشته شده است.